ساعت شش بامداد. من بودم، گوینده‌ی اولین مجموعه‌ی خبرها. مردم توی اتاق استودیو ریخته بودند. کودتای نظامی شده و اتاق فرمان فتح شده بود. همه منتظر شنیدن خبر بودند. مردم همه جا وول می‌خوردند. خرابی زیادی به بار آمده بود. توی شلوغی اتاق، اخبار کودتا را خواندم. چاقوی تیز یکی از حاضران گلویم را برید. کف اتاق افتادم. یکی ادامه‌ی خبرها را خواند.
«توجه، توجه؛ این صدای انقلابیون است. انقلاب پیروز شد. خائنان ملت و وطن‌فروشان به سزای اعمالشان خواهد رسید.»
پایان پخش اولین مجموعه‌ی خبرها.
